loop

Hallo iedereen!

We hebben enkele dagen geen verslagje kunnen plaatsen omdat we buiten de toeristische gebieden zaten.
Maandagochtend hebben we een VIP- bus genomen naar Thakek, een klein stadje in Centraal-Laos (ja, we hebben inmiddels het noordelijke deel verlaten). Hier hebben we zo een zeven uur over gedaan. s'avonds werden we gedropt aan het busstation van Thakek en moesten we in het donker met onze twee backpacks en rugzakken nog op zoek naar een guesthouse. In de Lonely Planet leek het alsof het centrum niet zo veraf was, maar in realiteit bleek dat toch net iets anders te zijn. Gelukkig waren we samen met Lennert en Veronique gegaan zodat de zoektocht toch nog wat plezant was.
Uiteindelijk hebben we van pure miserie en rugpijn toch maar een tuktuk genomen en zijn we bij Hotel Mekong beland. Aan de Mekong dus. Viel wel mee, buiten de muggen. s 'anderendaags (dinsdag) hebben we dan een moto gehuurd om de "loop" te doen. Een motortocht van om en bij de 500 km. We wisten niet goed hoeveel tijd hiervoor uit te trekken, sommigen doen dit blijkbaar op 24 u (hoe, dat mag Joost weten) en anderen doen er 5 dagen over. Wij hadden het gemiddelde genomen en voor drie dagen een moto genomen. Achteraf bekeken was dat perfect getimed.
We hebben de loop in tegengestelde richting gedaan, dat wil zeggen: eerst opnieuw richting het Noorden en dan terug naar Thakek. Het was een immense maar prachtige rit door heel diverse landschappen. De eerste dag zijn we tot de Konglorgrot gereden maar helaas kwamen we daar om 16.00 u aan en was de grot zelf net gesloten. Dus hebben we in het dorp vlakbij een guesthouse genomen. Daarna zijn we nog even in het dorpje zelf gaan rondwandelen en dat was echt wel weer super leuk. De mensen waren echt keilief. Kel kent inmiddels een paar zinnetjes Laotiaans en dat breekt het ijs onmiddellijk. Keigrappig om zien. Op een gegeven moment ging ze naar twee vrouwen die bezig waren met een bepaald soort planten die gedroogd waren. Door een mix van gebarentaal, Engels en vooral veel gelach ontstond er een gesprek. Bleek dat het dorp volledig leefde van de opiumteelt en dat zij op dat moment bezig waren met het verwerken van de gedroogde planten. Tja, een mens moet van iets leven he :-)
's Avonds na het eten wilden we nog even gaan wandelen maar omdat we in de verte de hele tijd een af en aan gerij zagen en de mensen ook wel wat vreemder begonnen doen, besloten we om toch maar terug te gaan naar de guesthouse. Achteraf bekeken maar goed, want we hebben inmiddels van andere reizigers gehoord dat het daar s avonds absoluut niet veilig is juist vanwege de opiumteelt daar. Enfin, woensdagochtend zijn we dan al om acht uur naar de grot gegaan en dat was echt superchic! Het woord grot dekt eigenlijk gewoon de lading niet. Het gaat om een immens natuurwonder waar een onderaardse rivier van 7.5 km lang door stroomt en waar bepaalde grotkamers echt tientallem meters hoog zijn. Je kruipt met twee gidsen en twee personen in een soort gemotoriseerde kajak en vaart dan de grot binnen en volledig door tot aan de andere kant, dus 7.5 km verder, en nadien ook weer terug. Je kan je dat eigenlijk moeilijk voorstellen. Heel warm en toch een beetje wind, en uiteraard pikdonker.
Na de grot, terug de moto op en verder gereden door een prachtig gebergte. Ons plan was om tot in Nakai te rijden maar halverwege bij de lunch kwamen we een andere eenzame gek tegen die de loop in de andere richting deed en ons wist te vertellen dat hij over 60 km 4 uur had gedaan. Volgens hem was de weg eigenlijk geen weg. Alleen een verzameling van stof en stenen. Ok, dachten we, dat zal nog wel meevallen, backpackersverhalen:altijd een beetje overdreven :-)
Niet dus. We hebben het aan den lijve ondervonden. We hebben wel nog voor het donker Thalong bereikt (wat ons bijgestelde doel was), alleen bleek daar dat er maar twee guesthouses waren waarvan er een helemaal vol zat en waarvan de andere Kel niet aan stond. Lennert en Veronique hebben dan maar het aanbod aangenomen van de eigenaar van de volle guesthouse om in een tent te slapen, maar wij hebben besloten om toch maar door te rijden naar Nakai, nog zo'n 22 km verder. Nu moet je weten dat als de zon hier ondergaat het ook vrijwel onmiddellijk pikdonker is en straatlampen kennen ze hier dus niet. Dus wij met zn tweetjes terug de moto op richting Nakai, nog steeds over dezelfde dirt road. Zonder achterlicht want dat werkte niet. In het donker tussen de bergen, over de rivieren, 22 km niks geen dorp, niks geen lichten, alleen van een occasionele truck die ons tegemoet kwam. Dan zie je dus niet meer of je in losse zand rijdt of over stenen of wat dan ook. Dus we zijn een paar keer bijna op ons gezicht gegaan maar uiteindelijk hebben we dan toch Nakai bereikt. Een raar dorpje hoor, zeker in het donker wanneer alles toch al wat vreemder aandoet. Wij met onze laatste kips (ja, dat ook nog, we hadden nog juist 55000 Kip of 5.5 euro) nog vlug getankt voor het geval we geen guesthouse zouden vinden en nog verder zouden moeten. Nog 20.000 kip over... Gelukkig hadden we ook nog wat dollars op zak. Uiteindelijk in een zijstraatje (na politie, leger en andere obscure mannen en gebouwen gepasseerd te hebben) toch nog een guesthouse gevonden. Redelijk fatsoenlijk dan nog tegen een redelijke prijs. Kamer wel weer moeten delen met een derde, maar dat zijn we inmiddels gewoon. Overal zitten er wel een of meerdere gekko's tegen de muren of het plafond. Maar dat vinden we helemaal niet erg, juist een beetje schattig. Bovendien eten zij de insecten op, beesten die wij veel minder graag zien.
Ok, dus een guesthouse hadden we dan al, bovendien was de uitbater zo lief om ons een deel in dollar te laten betalen, nu nog eten zien te versieren want dat was al van de middag geleden. Kel zag het eigenlijk niet meer zitten om weer met de moto door het donker door dat rare dorp te passeren, dus zijn we in het winkeltje bij de guesthouse maar twee zakjes chips gaan halen. Dat was ons avondeten van woensdag.
Dan maar gaan douchen en slapen want s morgens hadden we om 09.00 u afgesproken dat we klaar zouden staan als Lennert en Veronique Nakai zouden passeren. Dus vandaag zijn we dan met de moto vertrokken voor de laatste etappe, gelukkig nog maar een klein stukje over dirt road, de rest vas piece of cake. Om 11.30 u waren we terug in Thakek en hebben we de moto ingeleverd en de bus genomen naar Savannakhet verder naar het zuiden. Nog zoiets. Dus wij in Thakek met onze backpacks op zoek naar een tuk tuk die ons van het centrum naar het busstation kon brengen voor de bus naar Savannakhet. Kel heeft dat verschillende keren heel duidelijk gezegd: busstation local bus Savannakhet. Yes, yes, no problem. Brengt hij ons toch zeker niet naar een of andere parking waar een aantal minivannetjes stonden en een vriend van hem uiteraard toevallig een minivan had klaarstaan naar Savannakhet...Nu eigenlijk maakte ons dat niet echt veel uit want de prijs bleek gelukkig net hetzelfde als van een local bus en we hadden het comfort van een van. Bovendien steun je zo wel echt de lokale gemeenschap, dus ja, eigenlijk een win-win voor iedereen...tja, zo werkt het hier :-)
Rond vier uur namiddag hier in Savannakhet aangekomen en onmiddellijk een superleuke guesthouse gevonden. Stadje beetje verkend, jippieeee...een internetcafe! En ons avondeten genomen op een restaurant drijvend op de Mekong bij zonsondergang. Ja, het leven kan toch mooi zijn...
Vandaag is ook het weer terug beter. Het is hier een paar dagen flink bewolkt geweest, maar nu is het weer flink heet. Is hier nu 20.30 u en nog 32 graden.
Zo, morgen gaan we een scooter huren en een dagtripje maken naar een apenbos (kwestie dat Domi zich toch weer even thuis voelt) en naar een schildpaddenmeer.

Tot gauw! xxx