In the jungle
Door: dokel
Blijf op de hoogte en volg dokel
06 Februari 2011 | Laos, Vientiane
Helaba!
Deze ochtend zijn we om half negen per tuktuk naar de jungle getrokken.
We waren met een groep van 7 waarvan Domi de enige man was, ha ha. Maar goed dat onze twee gidsen er nog bij waren. Er waren drie Colombiaanse meisjes, een Italiaanse en een Spaanse. Zij kenden mekaar al allemaal omdat ze samen chinees studeerden in Beijing. Onze gidsen waren twee supertoffe Laotianen.
De trekking startte in een klein dorpje hoog in de bergen waar we bij aankomst zagen dat een paar kinderen iets op een vuur aan het roosteren waren. Wij dichterbij natuurlijk, bleek het te gaan om twee gespietste ratten. Echte joekels.
Dan zijn we vertrokken, eerst moesten we met een bamboovlot een voor een de rivier oversteken en vervolgens zijn we hoger en hoger de bergen op getrokken. We hebben in totaal denk ik zo een 6 uur gehiked door dichte bamboobossen en jungle. Helaas geen wildleven gezien, dat wordt blijkbaar afgeschrikt door het lawaai dat voetstappen maken tijdens het droge seizoen. We zullen dus een keer moeten terugkomen tijdens het regenseizoen :-)
Tijdens de middag hebben onze gidsen eten voor ons gemaakt dat bestond uit sticky rice in bananenbladeren, een soort saus, buffalovlees en een soort kool. En als extra: de muggen en vliegen die op de grote bladeren lagen die de gidsen als tafelkleed hadden uitgelegd, ha ha! Ach ja, allemaal extra proteinen...
De hike was bij momenten echt wel zwaar. Supersteil en dan weer heel erg bergaf, over bamboo, onder bamboostengels, en dan bij superheet weer. Maar het was echt wel weer een fenomenale ervaring. Ik weet het: we vallen in herhaling he :-)
Onze tocht eindigde bij een ander bergdorpje waar de mensen leven van vis en jacht en het vlechten van bamboomanden. We hebben tijdens onze eerste drie dagen in Laos nu toch al het een en ander gezien, maar toch heeft dit ons erg aangegrepen. Kel werd er zelfs een beetje emo van. Ze had in Belgie nog een bellenblazer gekocht en die meegenomen op de tocht. Toen we in het dorpje aankwamen heeft ze die laten zien aan de kindjes daar en voorgedaan hoe het moest. De bellenblazer bleef daar. Supergelukkig waren ze. Toen we vertrokken met de tuktuk zagen we nog overal de bellen vliegen.
We kunnen het niet omschrijven, het gevoel dat we hier krijgen. Het is een mengeling van emoties. Enerzijds word je gewoon gelukkig als je de mensen bezig ziet en hoort, maar anderzijds voelen we ons soms schuldig omdat wij hier zijn als een soort toeristen terwijl zij leven in de grootste armoede.
Want dat hadden we nog niet zo expliciet gezegd denk ik, maar Laos is arm, echt arm. Dat kunnen wij ons gewoon niet voorstellen. En toch lijken de mensen ons hier gelukkig. Ze hebben een warm hart, een lieve glimlach en veel positivisme. Daar kunnen wij alleen nog maar heel veel van leren...
Morgen nemen we normaal gezien opnieuw een minivan richting LuangPrabang. Lichte wijziging van ons schema dus, want normaal gezien zouden we eerst nog wat meer naar het oosten trekken. Hopelijk is Kel dan weer wat beter want daarnet bij het eten heeft ze een groene peper in een keer opgeslokt en dat is haar maag echt niet goed bekomen.
Ze heeft ook al zo ongeveer 10 keer kans op malaria want ze staat gelijk onder de muggenbeten. Echt van die supergrote, net zoals de muggen zelf hier trouwens. En Domi blijkt ondertussen nergens last van te hebben...lucky basterd.
Zo, dat was het voor vandaag lieve lezertjes :-)
Love you all! bye bye!
Deze ochtend zijn we om half negen per tuktuk naar de jungle getrokken.
We waren met een groep van 7 waarvan Domi de enige man was, ha ha. Maar goed dat onze twee gidsen er nog bij waren. Er waren drie Colombiaanse meisjes, een Italiaanse en een Spaanse. Zij kenden mekaar al allemaal omdat ze samen chinees studeerden in Beijing. Onze gidsen waren twee supertoffe Laotianen.
De trekking startte in een klein dorpje hoog in de bergen waar we bij aankomst zagen dat een paar kinderen iets op een vuur aan het roosteren waren. Wij dichterbij natuurlijk, bleek het te gaan om twee gespietste ratten. Echte joekels.
Dan zijn we vertrokken, eerst moesten we met een bamboovlot een voor een de rivier oversteken en vervolgens zijn we hoger en hoger de bergen op getrokken. We hebben in totaal denk ik zo een 6 uur gehiked door dichte bamboobossen en jungle. Helaas geen wildleven gezien, dat wordt blijkbaar afgeschrikt door het lawaai dat voetstappen maken tijdens het droge seizoen. We zullen dus een keer moeten terugkomen tijdens het regenseizoen :-)
Tijdens de middag hebben onze gidsen eten voor ons gemaakt dat bestond uit sticky rice in bananenbladeren, een soort saus, buffalovlees en een soort kool. En als extra: de muggen en vliegen die op de grote bladeren lagen die de gidsen als tafelkleed hadden uitgelegd, ha ha! Ach ja, allemaal extra proteinen...
De hike was bij momenten echt wel zwaar. Supersteil en dan weer heel erg bergaf, over bamboo, onder bamboostengels, en dan bij superheet weer. Maar het was echt wel weer een fenomenale ervaring. Ik weet het: we vallen in herhaling he :-)
Onze tocht eindigde bij een ander bergdorpje waar de mensen leven van vis en jacht en het vlechten van bamboomanden. We hebben tijdens onze eerste drie dagen in Laos nu toch al het een en ander gezien, maar toch heeft dit ons erg aangegrepen. Kel werd er zelfs een beetje emo van. Ze had in Belgie nog een bellenblazer gekocht en die meegenomen op de tocht. Toen we in het dorpje aankwamen heeft ze die laten zien aan de kindjes daar en voorgedaan hoe het moest. De bellenblazer bleef daar. Supergelukkig waren ze. Toen we vertrokken met de tuktuk zagen we nog overal de bellen vliegen.
We kunnen het niet omschrijven, het gevoel dat we hier krijgen. Het is een mengeling van emoties. Enerzijds word je gewoon gelukkig als je de mensen bezig ziet en hoort, maar anderzijds voelen we ons soms schuldig omdat wij hier zijn als een soort toeristen terwijl zij leven in de grootste armoede.
Want dat hadden we nog niet zo expliciet gezegd denk ik, maar Laos is arm, echt arm. Dat kunnen wij ons gewoon niet voorstellen. En toch lijken de mensen ons hier gelukkig. Ze hebben een warm hart, een lieve glimlach en veel positivisme. Daar kunnen wij alleen nog maar heel veel van leren...
Morgen nemen we normaal gezien opnieuw een minivan richting LuangPrabang. Lichte wijziging van ons schema dus, want normaal gezien zouden we eerst nog wat meer naar het oosten trekken. Hopelijk is Kel dan weer wat beter want daarnet bij het eten heeft ze een groene peper in een keer opgeslokt en dat is haar maag echt niet goed bekomen.
Ze heeft ook al zo ongeveer 10 keer kans op malaria want ze staat gelijk onder de muggenbeten. Echt van die supergrote, net zoals de muggen zelf hier trouwens. En Domi blijkt ondertussen nergens last van te hebben...lucky basterd.
Zo, dat was het voor vandaag lieve lezertjes :-)
Love you all! bye bye!
-
06 Februari 2011 - 15:12
Papa:
schitterende ervaringen denk ik ,ik probeer het allemaal voor te stellen maar je moet het zelf gezien en ook geroken hebben,want ik denk da er ook andere geuren hangen dan hier ,ofnie kelly?
Have fun and enjoy it -
06 Februari 2011 - 15:49
Mama:
hoi luitjes
weet dat dit voor jullie een onvergetelijke ervaring is. maar blijf voorzichtig aub.
-
06 Februari 2011 - 15:50
Lea En Eddy:
Hoy,
Een berichtje vanuit het koude Lommel. We hebben net met de hond van onze Kris een frisse neus gehaald in het bos en zitten nu aan een tas koffie met een lekker gebakje. Ons weekend zit er weer bijna op, daar hebben jullie momenteel geen last van hé !
Zie maar dat jullie voldoende slaap hebben en voldoende eten zodat jullie de avontuurlijke tocht kunnen voortzetten.
Groetjes,
Lea en Eddy
, -
06 Februari 2011 - 19:18
Jordi En Beth:
Hey toeristen
Net de reisverslagen gelezen, amai de moeite, iets meer te zien dan in Peer :-) Geniet er nog van allebei en nog voorzichtig zijn!!!! tot snel
-
07 Februari 2011 - 08:13
Miet:
ha avonturisten
super leuk om al jullie mooie verhalen te lezen. zo zijn we een beetje mee op vakantie met jullie. :->
geniet er van en maak maar veel mooie foto's voor de thuisblijvers.
groetjes -
07 Februari 2011 - 09:05
Johan Claes:
Wat een leuke verslagen - het is precies alsof ik met jullie mee reis.
Ik ken er ééntje die niet meer dezelfde gaat zijn, als ze over 6 weken terug naar het Huis van de Stad zal komen - àls ze tenminste nog terug naar het Huis van de Stad zal komen ...
Geniet van elk moment, met al jullie zintuigen en met gans jullie hart ... en laat de verslagen maar blijven komen - het warmt onze Lommelse dagen helemaal op
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
