Route van de pueblos blancos
Door: Kelly
Blijf op de hoogte en volg dokel
04 Juni 2014 | Spanje, Vejer de la Frontera
Rond een uur of vijf, toen we beiden bruin verbrand waren, ons golfke terug in en doorgereden naar Arcos de la Frontera. Dit staat in elke reisgids vermeld als een wit dorp dat zeer de moeite waard is om te bezoeken. En inderdaad, ik moet toegeven: dat was het ook wel. Alleen: ontzettend moeilijk om een hotel te vinden. Want we konden of wilden dus niet doorrijden tot in het oude, hogergelegen deel omdat je daar (volgens de lokale toeristische dienst, wat achteraf bekeken ook wel klopt) van je leven niet meer uitkomt. En in het nieuwe deel vond je vrijwel geen hotels. Dus hebben we ons golfke maar geparkeerd en zijn we gewoon het stadje gaan bezichtigen. Slapen, dat waren zorgen voor later. Het is echt een hele mooie stad, met enkele bijzondere uitijkpunten (Miradors). We hebben er lekker gegeten voor geen geld, maar toch vond ik de ambiance er een beetje vreemd. Niet overal even goed onderhouden, af en toe wat rare personen,.... Enfin, soms heb je gewoon een gevoel over een bepaalde plaats, vooral ik dan. En ervaring heeft me geleerd dat ik dat gevoel meestal dan ook moet volgen. Dus zijn we rond een uur of half negen toch maar weer doorgereden in de hoop om buiten het stadje nog iets tegen te komen om te slapen. Dat lukte niet meteen. Uiteindelijk zelfs nog doorgereden tot El Bosque van waaruit we eigenlijk 's anderendaags een wandeling wilden maken. Dus dat kwam eigenlijk best wel goed uit. Een keileuk rural hotelletje gevonden (Las truchas: oftwel: de forellen :-) met zwembad en supermooi uitzicht vanuit onze klapramen. Gewoon uitzicht op de bergen rondom! Wel weer een beetje een rare ervaring. Een rural hotel is eigenlijk een oude boerderij die ze omgevormd hebben tot hotel. In dit geval hadden ze hier destijds ruim 200.000 euro subsidie voor gekregen! De omvorming gaat dus wel, maar nadien komt het onderhoud he! En daar zijn dus geen subsidies meer voor. En dat is dus vaak het probleem. Blijkbaar waren er slechts twee van de zoveel kamers verhuurd. Bij het ontbijtje merkten we dat er een hele gelagzaal klaarstond, maar dat slechts twee tafeltjes met bestek waren voorzien.
Om brood te roosteren moest dat tussen een machine dat nog erger piepten dan 100 muizen op een hooizolder en je kon kiezen tussen brood, brood of brood met jam, jam of jam. :-) Een blik onder de stoelen van het andere koppel gaf aan dat de vrouw niet teveel met haar benen moest bewegen als ze de dikke zwarte spinnenkoppen vlakbij haar niet al te boos wou maken... :-)
Samengevat: een supergebouw met heel veel potentieel, maar te weinig inkomsten om er effectief iets mooi en goed van te kunnen maken. En toch hebben we er van genoten...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley