Koh Mook

hoi allemaal!

Ik weet nog dat ik vrijdagmiddag zo zat te stoefen dat het hier zo leuk was en dat we 's namiddags een boot en -snorkeltocht zouden maken...wel dat is er dus niet van gekomen want rond een uur of twee is het hier beginnen gieten, werkelijk superdikke pijpestelen met donder én bliksem. En dat heeft toch wel geduurd tot ongeveer vijf uur. We hebben daarna wel nog een fietsje genomen en zijn naar de andere kant van het eiland gereden om de zonsondergang mee te maken. Werkelijk subliem!
Zaterdag was het dan weer prachtig weer en hebben we met een groep van onze Coco Lodge eindelijk de tocht kunnen maken. We zijn o.a. naar de Emerald Cave geweest. Een grote grot in het karstgebergte waar je in het pikkedonker moet zwemmen naar de andere kant en waar je dan uitkomt in een smaragdblauwe lagune, volledig omgeven door hoge bergen en jungle. Je waant je echt in de film "the beach"! Prachtig. Omdat Chest, de uitbater van de guesthouse, gewoon zelf meegaat op zijn tochten en weet wanneer het het best geschikt is om toeristen te ontlopen, hadden we de lagune volledig voor ons alleen. Fantastisch. We wilden net vertrekken toen er opeens apen tevoorschijn kwamen op de steile wanden. Super.
Toen we terug waren en nog wat zaten na te praten, werd een man uit onze groep plotseling niet goed. Hij trok grijs weg en kon niks meer zeggen. Dus hier behoorlijk wat paniek. De eilanddokter(es) gebeld,maar die kon niet veel meer zeggen dan dat hij best naar een ziekenhuis zou gaan. Maar dat is hier natuurlijk niet eenvoudig. Dus hier in het guesthouse een motortaxi gebeld, met drie man waaronder Domi en de uitbater van het guesthouse de man naar de pier gebracht. Intussen de bootman wakker gemaakt die de boot eerst nog moest gaan halen, dan de overtocht gemaakt naar het vasteland waar een ambulance zou staan wachten en dan nog een tocht van een uur naar het ziekenhuis. Omdat de thai allemaal redelijk klein zijn en veel moeite hebben om een westerling te dragen, is Domi maar meegegaan. Om elf uur 's avonds was hij terug. Uiteindelijk bleek het allemaal gelukkig nog meegevallen en 's anderendaags was de man in kwestie alweer terug hier. Zondag beslisten we om naar een afgelegen strandje in de buurt te gaan. Om daar te geraken moesten we over rotsen had men ons hier gezegd. Bij laag tij was dat geen probleem maar als de zee hoog stond, konden we niet meer terug en moesten we een weg door het bos nemen. Dus wij op weg. Het eerste deel over de rotsen ging goed, maar dan ineens zagen we dat de weg al versperd was door het zeewater wat al hoog stond. Maar we moesten verder, want we konden inmiddels ook niet meer terug. Dus dat was wel even gevaarlijk. Onze rugzakken zo hoog mogelijk opgebonden, slippers uit en door het water over de glibberige rotsen tot aan een rotswand waar we echt moesten klimmen. Beetje bang maar uiteindelijk er dan toch geraakt en het was wel de moeite waard. Een hele baai turquoise water voor ons alleen. We hebben er echter maar een uurtje van kunnen profiteren, want toen begon het ineens weer te stormen en moesten we gaan schuilen in de jungle. We zagen een soort afdak en daar zijn we dan onder gaan staan. Ineens zei Domi: "Kom voorzichtig naar voren en voor de rest niet bewegen". Dus ik dacht: er zit een joekel van een spin achter me. Dus ik kom naar voren en draai me nadien om, zat er gewoon een slang op 10 cm van mijn hoofd! Die had zich om een balk van het afdak gewikkeld en zat met haar hoofd vlakbij het mijne. Nu vind ik slangen echt ontzettend mooie beesten en ik heb er ook niet echt bang van, maar ik heb toch liever niet dat ze mij een kusje geven :-)
Omdat het maar bleef regenen en onweren zijn we dan maar via een paadje door het bos terug gewandeld naar onze guesthouse. Voor de rest hebben we niet meer veel gedaan, behalve langs een resort gewandeld en ons verwonderd over de mensen die hier 200 euro per nacht geven voor een bungalow terwijl ze voor 15 euro in een bamboohut met zicht op zee kunnen zitten. Toegegeven, het waren wel ferme bungalows met glazen deuren zodat je 180° zicht had op zee, maar toch. 's Avonds wilde Youssuf, de gast die ziek was geworden, ons persé trakteren op een glas wijn (wat hier niet zo simpel te krijgen is), dus na het eten zijn we bij de hut van Chest, de eigenaar, gaan zitten met zes man en hebben we nog een hele tijd zitten chillen en naar zijn verhalen zitten luisteren. Met CCR op de achtergrond! Very nice!
Vandaag wordt onze laatste dag op Koh Mook, we kunnen hier wel blijven zitten, maar dan zien we natuurlijk niks meer. Morgen gaan we ofwel met een speedboat richting Koh Lanta ofwel terug naar het vasteland en met een busje naar Krabi. Dat moeten we nog even bekijken.
Tot gauw!