Sukhothai

Hoi allemaal!

Vanuit Chiang Mai hebben we een bus genomen naar Sukhothai, een oude historische stad. We kwamen er om half elf 's avonds aan op het busstation en waren bijna nog alleen. Opeens kwam er gelukkig weer een mannetje aan (volgens ons groeien die in Thailand onder de straatstenen en poppen ze op telkens wanneer ze falangs ruiken) die wel een taxi had. Wij én hij gelukkig natuurlijk, tot hij onze bagage zag. "Oh no, I bycicle taxi". Vervolgens vertrok zijn gezicht zo dat ik wel spontaan mee kon huilen. "No good, no good", nee inderdaad, dat zou niet werken. Maar goed, zijn maatje wist nog wel een oplossing, hij wist wel iemand die 2 motootjes kon regelen. Dus na een kwartiertje zaten we met al onze zakken elk weer achterop een brommer op weg naar het guesthouse dat we van tevoren gebeld hadden. We hadden gezegd dat we laat zouden arriveren, maar dat bleek geen probleem te zijn. Komen we aan, niemand te zien. Huh? Even gewacht, nog steeds niemand. Dan maar achter de balie gekeken en daar lag een blad papier met de mededeling "for room call xxxxxxx". Voor ons bedoeld? Misschien toch maar eens proberen... alleen: we hebben hier geen telefoon. Dus hebben we maar de telefoon van de eigenaar gebruikt om het nummer te bellen en na een wachtmelodietje kreeg ik de eigenaar aan de lijn. "You Kelly?" "Yes" , "Ok".... klik. Huh?
Lijn verbroken. Maar na dertig seconden was hij daar al, hij zat blijkbaar bij de buren een pintje te drinken. Dus alles in orde.
's anderendaags een brommer gehuurd om de oude stad te verkennen, maar jongens toch, wat viel dat tegen zeg. Op een half uurtje waren we al rond geweest, niet dat we tempelmoe zijn maar het waren echt wel vervallen ruïnes in vergelijking met bijvoorbeeld Angkor Wat. Niet echt een aanrader voor wie naar Thailand zou gaan. Maar aangezien we een brommer ter beschikking hadden, wat voor ons synoniem staat met vrijheid, zijn we lekker verder getuft. Bij het busstation zijn we een busticket gaan regelen voor de volgende dag naar Ayutthaya en dan zijn we de stad uitgereden en het platteland op. En daar beleef je natuurlijk de dingen die écht je reis maken. Het duurde niet lang of we kwamen enorme tabaksplantages tegen. Wij even gestopt waar er mensen bezig waren en die waren zo trots dat ze ons met plezier even rondleidden. Daarna weer verder en opeens zagen we, puur toevallig maar wat een chance!, een lokaal hanengevecht. Super! Nu weten jullie allemaal wel dat wij echte dierenvrienden zijn, dus in eerste instantie leek ons dit niet iets wat we echt wilden zien, maar tja, het behoort nu eenmaal tot de cultuur van de Thai. Dus wij het straatje in, de vijftien mannen die rond de ring zaten keken ons al van ver aan. Dus ik afgestapt en met mijn beste gebarentaal gevraagd of ik mocht kijken... God man, fier dat ze waren! Onmiddellijk werden er stoelen bijgeschoven, kregen we een fles drinkwater aangeboden en kwam moeder af met twee verse mango's en een mes om ze te schillen. Daarna kwam ook de buurvrouw kijken naar die twee falangs die de hanen wilden zien en vroeg ze of we misschien ook nog wat bananen wilden... Ja, zo gaat dat hier in Thailand hoor. Kan je het je voorstellen dat zoiets in België gebeurt? Laatst waren we met een brommer onderweg door de bergen, hongerig en dorstig, en stopten we waar twee vrouwen en een man zaten te babbelen. Want daar was namelijk een mooi uitkijkpunt. Dan wordt er een beetje over en weer gebrabbeld, soms verstaan we mekaar maar soms ook niet, maar dat maakt allemaal niet uit. En opeens gaat die man naar zijn auto en komt hij terug met twee flessen ijskoude cola voor ons...gewoon hartverwarmend is dat.
Maar goed, ik was dus bezig over het hanengevecht. Persoonlijk dacht ik altijd dat die beesten moeten vechten tot de dood. Maar dat blijkt dus niet zo te zijn. Misschien even uitleggen hoe het werkt. Tussen een groepje huizen staat een ring van ongeveer drie meter doorsnede. Daaromheen zitten alle buren, voornamelijk mannen, die elk hun eigen haan hebben, persoonlijk bezit dus een investering. Bij het begin van een gevecht laten ze water over de haan zijn kop lopen en zetten ze zijn kraag recht zodat hij er mega agressief uitziet. Dan worden er dus twee de arena ingestuurd, maar slechts voor een bepaalde tijd. Een iemand houdt met een chronometer de tijd bij en dan worden er volgens ons (we hebben geprobeerd om het te vragen, maar we snapten mekaar helemaal niet) punten gegeven op basis van de bewegingen die de hanen hebben gemaakt. Echt boeiend om te zien hoor! Net zoals bij Muay Thai gaan de Thai hier helemaal in op en zitten ze te schreeuwen en te gokken langs de ring. En telkens als de haan een specifieke beweging maakt (zoals op de andere gaan zitten, of in de andere zijn kam pikken) werd er een specifiek woord uitgeroepen. Dus dat laat ons vermoeden dat er per beweging punten worden gegeven. Als het gevecht dan afgelopen is, worden er kommen water aangedragen en doekjes om het boeden te stelpen (geen nood, er komt eigenlijk verrassend weinig bloed aan te pas) en worden de hanen lekker verzorgd (hun kammetje en poten worden met vaseline creme ingesmeerd en hun veren zuiver gemaakt) en mogen ze rusten. Dus dat was wel weer een fantastische ervaring voor ons en de Thai vonden het geweldig dat wij bij hun hebben gezeten. Voor we vertrokken moest ik van mevrouw nog een mango in mijn tas duwen voor onderweg :-)
Dus al bij al was Sukhothai toch weer super, maar dan op zijn eigen manier. Morgenvroeg hebben we de bus naar Ayutthaya, vijf uur rijden van hier. Opnieuw een historische tempelstad, jullie kennen het misschien wel van het beroemde buddhahoofd volledig overwoekerd door een boom. Ben benieuwd!

bye bye!