Koh Lanta -
Door: Kelly
Blijf op de hoogte en volg dokel
09 Maart 2013 | Thailand, Ko Lanta
Hey iedereen!
Gisteren zijn we met de scooter naar Lanta Animal Welfare gereden. Deze organisatie werd opgericht door een buitenlandse die zag hoe de dieren op Lanta behandeld werden. Intussen is dit uitgegroeid tot een heus asiel met 37 honden en heel wat katten. Lokale mensen kunnen er hun zieke dieren binnenbrengen of laten steriliseren. We hebben er heel wat schrijnende verhalen gehoord. Een groot deel van de lokale bevolking is moslim, waardoor vooral honden het hard te verduren hebben. Blijkbaar zouden moslims honden als vuil beschouwen omdat zij vlees (varken) eten. Dus vaak worden er zwerfhonden mishandeld: hete olie over gegoten, expres aangereden met een pick-up, inelkaar geslagen met een ijzeren staaf... echt erg.
Sky, bijvoorbeeld, werd pas na drie dagen gevangen nadat iemand had gebeld dat er in de straten van Old Lanta een brandende hond zat rond te rennen die jankte, letterlijk alsof haar leven ervan afhing.
Iemand had brandende olie over haar gegooid... Lichamelijk is ze nu wel hersteld maar ze laat geen mens toe. Andere honden wel, maar geen mensen. Ze ligt in haar hok en als je haar aankijkt zie je uit haar ogen een ontzettende droefheid en teleurstelling spreken. Ogen zijn de spiegel van de ziel, en dat zag je bij haar maar al te goed. Er zijn nu dankzij Lanta wel mensen die haar willen adopteren, maar het is nog te vroeg. Ze kan nog geen contact leggen.
Omdat Lanta Animal Welfare geen enkele steun ontvangt, rekent zij volledig op vrijwilligers. We hebben mensen gezien die drie maanden naar Lanta komen om daar elke dag de hokken schoon te maken en de dieren te eten te geven. Echt bewonderenswaardig. Nadien zijn we zelf nog met twee honden gaan wandelen, Woody en Oscar, twee broertjes die als pup werden binnengebracht.
Vandaag, zaterdag, was voor mij de langverwachte dag eindelijk aangebroken: ik ben voor het eerst in openwater gaan scubadiven! Ik wilde dit al heel lang doen, Domi wilde niet mee, dus ben ik maar alleen gegaan. 's morgens om half zeven kwamen ze me ophalen om tot de boot te gaan waarna we naar Koh Ha zijn gevaren. Tijdens de tocht kreeg ik mijn eerste uitleg van mijn instructeur Tim. Wel een beetje veel om te onthouden allemaal, en mijn zenuwen werden er alleen maar groter door :-)
Uiteindelijk was het tijd om ons klaar te maken: een wetsuit aan, loodgordel om, vest aan en fles op. En dan sta je recht en val je terug achteruit: 20 kg hangt aan je rug! Zwaar hoor :-) Zoals een eendje geschuifeld naar de rand van de boot, waar ik een grote stap voorwaarts moest maken. Eng!! "heb je ooit al gebungeejumped?" vroeg Tim. ik zei "ja, maar toen hebben ze me ook moeten duwen". Maar dat ging hij toch echt niet doen, dus ben ik maar flink geweest en heb ik de stap in het duister gewaagd. In het begin doet het wel een beetje vies hoor, ik moet eerlijk zijn. Maar als je dan éénmaal beneden bent: echt de max! Dus ik heb die dag maar liefst drie openwater duiken kunnen doen. Een beetje verslavend moet ik zeggen... ik denk dat ik mijn padi-openwatercourse ga doen!
Morgen verlaten we Lanta en gaan we met de minivan naar Ao Nang, bij Krabi.
bye bye!
Gisteren zijn we met de scooter naar Lanta Animal Welfare gereden. Deze organisatie werd opgericht door een buitenlandse die zag hoe de dieren op Lanta behandeld werden. Intussen is dit uitgegroeid tot een heus asiel met 37 honden en heel wat katten. Lokale mensen kunnen er hun zieke dieren binnenbrengen of laten steriliseren. We hebben er heel wat schrijnende verhalen gehoord. Een groot deel van de lokale bevolking is moslim, waardoor vooral honden het hard te verduren hebben. Blijkbaar zouden moslims honden als vuil beschouwen omdat zij vlees (varken) eten. Dus vaak worden er zwerfhonden mishandeld: hete olie over gegoten, expres aangereden met een pick-up, inelkaar geslagen met een ijzeren staaf... echt erg.
Sky, bijvoorbeeld, werd pas na drie dagen gevangen nadat iemand had gebeld dat er in de straten van Old Lanta een brandende hond zat rond te rennen die jankte, letterlijk alsof haar leven ervan afhing.
Iemand had brandende olie over haar gegooid... Lichamelijk is ze nu wel hersteld maar ze laat geen mens toe. Andere honden wel, maar geen mensen. Ze ligt in haar hok en als je haar aankijkt zie je uit haar ogen een ontzettende droefheid en teleurstelling spreken. Ogen zijn de spiegel van de ziel, en dat zag je bij haar maar al te goed. Er zijn nu dankzij Lanta wel mensen die haar willen adopteren, maar het is nog te vroeg. Ze kan nog geen contact leggen.
Omdat Lanta Animal Welfare geen enkele steun ontvangt, rekent zij volledig op vrijwilligers. We hebben mensen gezien die drie maanden naar Lanta komen om daar elke dag de hokken schoon te maken en de dieren te eten te geven. Echt bewonderenswaardig. Nadien zijn we zelf nog met twee honden gaan wandelen, Woody en Oscar, twee broertjes die als pup werden binnengebracht.
Vandaag, zaterdag, was voor mij de langverwachte dag eindelijk aangebroken: ik ben voor het eerst in openwater gaan scubadiven! Ik wilde dit al heel lang doen, Domi wilde niet mee, dus ben ik maar alleen gegaan. 's morgens om half zeven kwamen ze me ophalen om tot de boot te gaan waarna we naar Koh Ha zijn gevaren. Tijdens de tocht kreeg ik mijn eerste uitleg van mijn instructeur Tim. Wel een beetje veel om te onthouden allemaal, en mijn zenuwen werden er alleen maar groter door :-)
Uiteindelijk was het tijd om ons klaar te maken: een wetsuit aan, loodgordel om, vest aan en fles op. En dan sta je recht en val je terug achteruit: 20 kg hangt aan je rug! Zwaar hoor :-) Zoals een eendje geschuifeld naar de rand van de boot, waar ik een grote stap voorwaarts moest maken. Eng!! "heb je ooit al gebungeejumped?" vroeg Tim. ik zei "ja, maar toen hebben ze me ook moeten duwen". Maar dat ging hij toch echt niet doen, dus ben ik maar flink geweest en heb ik de stap in het duister gewaagd. In het begin doet het wel een beetje vies hoor, ik moet eerlijk zijn. Maar als je dan éénmaal beneden bent: echt de max! Dus ik heb die dag maar liefst drie openwater duiken kunnen doen. Een beetje verslavend moet ik zeggen... ik denk dat ik mijn padi-openwatercourse ga doen!
Morgen verlaten we Lanta en gaan we met de minivan naar Ao Nang, bij Krabi.
bye bye!
-
10 Maart 2013 - 08:33
Tony En Marleen:
Zo, maar goed dat dit asiel van hondjes en katten ver weg is anders had je er zeker een paar bij!! Het lijkt me ook wel echt vreselijk als je die beestjes zo ziet zitten. Dat zou een project zijn om te steunen.
Je lijkt je hobby gevonden te hebben. Van plan bij thuiskomst ook te gaan duiken? Moet je eerst Domi nog enthousiast krijgen. De baaien waar je over sprak had is wel willen zien. En ja dat het toerisme zulke plaatsen gaan bezichtigen is normaal hé, zoals je zelf al zei maak ook jij je hieraan schuldig. Maar ik denk dat er nog meer van zulke mooie baaien zijn waar nog geen toerisme is. Dat zou je kunnen gaan ontdekken. In ieder geval hele goede reis naar jullie volgende bestemming en we zijn wel heel erg benieuwd naar alle foto's want die missen we toch wel! Nog veel plezier en tot spoedig! grtjs
-
10 Maart 2013 - 10:02
Toon En Nancy:
Ao Nang!!!
Kei leuk daar, Riley Beach, en zeker nu na je duikavontuur kelly, snachts duiken met de fosfor lichtjes!!! Zeker doen, op de boulevard vragen naar captain Jack(Sparrow).
Een ervaring die je absoluut niet mag missen...
Tot snel
Xxxx
De Klok -
14 Maart 2013 - 17:52
Mimi & Danny:
mimi volgt dagelijks julli reis (ik ook natuurlijk)
We wensen julli nog een goede en leuke reis
Hier aan het thuisfront is alles ok met ieder
Laat de volgende verslagen en foto´s maar komen ...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
