Khao Yai National Park

Toen het vrouwtje van onze guesthouse in Ayutthaya hoorde dat we met de trein naar Pak Chong zouden gaan, de uitvalsbasis om het Khao Yai National Park, het grootste nationaal park van Thailand, te bezoeken, wilde ze wel even bellen naar kennissen van haar. Die hadden daar een guesthouse en konden ook meteen tours door het nationaal parkvoor ons organiseren. "uhm yeah, uhm yeah". Even het foldertje bekeken en nu bleek het om Greenleaf te gaan, het guesthouse wat wij heel toevallig toch al op het oog hadden. Super dus, ze zouden ons op het treinstation komen opwachten en meteen voor transport zorgen.

Dus maandagochtend zijn we op de trein gestapt richting Pak Chong. We hadden 3e klasse, want in 2e was er geen plaats meer. Halvelings hadden we verwacht om tussen de kiekens of op het dak te moeten zitten, maar dat was helemaal niet het geval. We hadden zelfs een fan aan het plafond hangen. Tegenover me zat een hele lieve Thaise man, Manat, waarmee ik aan de praat geraakt ben. Hij heeft me gewaarschuwd voor het voedsel waarmee ze in de trein rondkwamen en we hebben mekaars amuletten bekeken :-). Ineens zei Manat: "Me not happy today. My mother die today". Manat woont in Udonthani en werkt in Bangkok. Elke week maakt hij de verplaatsing van 10 u per trein heen en weer. Maar vandaag moest hij dus naar zijn moeder. Ik heb hem een amuletje gegeven for good luck en ik kreeg van hem een pakje oploskoffie van Gano. Manat werkt namelijk voor Gano, een groot pharmaceutisch bedrijf gevestigd in Bangkok, en is daar ontzettend fier op. Als er ooit iemand een prijs verdiend heeft als ambassadeur voor zijn werkgever, dan is het wel Manat. Ik geloof dat ik gedurende anderhalf uur de meest gruwelijke foto's van allerlei ziekten onder ogen heb gekregen met daarnaast dan de foto's van dezelfde mensen die dankzij Gano genezen waren. Ja, Manat, ik hoop uit de grond van mijn hart dat het goed gaat met hem.
Twee uur later, na een reis door mooi bergachtig gebied, zijn we aangekomen in Pak Chong waar inderdaad al een mannetje van Greenleaf klaarstond om ons mee te nemen voor de rit van een half uur. Om half één ongeveer hebben we onze zakken dan kunnen neerleggen in onze kamer en om drie uur zijn we al vertrokken voor onze eerste halve dagtocht. We gingen naar een vleermuizengrot waar we volledig onder de vleermuizens**** kwamen te zitten. Heel normaal blijkbaar. Wel echt chic om te zien. Het zat daar volledig vol. Natuurlijk, omdat het daar aardedonker is, ook heel wat ontzettend enge beesten gezien. Een honderdpoot, spinnen zo groot als Tokyo en rare kevers...brrr.
Dit was nog maar een kleine grot zei onze gids. Hier zaten maar enkele duizenden vleermuizen. We zouden daarna naar een grotere grot gaan, met ongeveer twee miljoen!!! vleermuizen, maar daar mochten we niet in. Ik zal even uitleggen waarom: vleermuizens**** blijkt ontzettend vruchtbaar te zijn. Dus mensen rapen dit op en verkopen dat dan als mest waarmee ze toch wel behoorlijk wat kunnen verdienen, zeker naar Thaise maatstaven. Als er nu teveel mensen de grot binnen zouden gaan, schrikken de vleermuizen waardoor ze de grot zouden verlaten en een andere zouden zoeken. Dus gedaan met inkomsten. Maar we hebben wel iets véél beters gedaan: we zijn bij zonsondergang in een open landschap gaan staan, op een afstand tot de ingang tot de grot en hebben gewacht op de uittocht van de vleermuizen. Elke dag opnieuw verlaten deze immers als de zon ondergaat de grot om op zoek te gaan naar eten. En pas rond één uur 's nachts komen ze terug. Dus vanaf half zes post gevat met onze groep en onze gids. En ineens, inderdaad, de zon begon onder te gaan en daar waren ze. Eerst enkele, maar algauw begonnen ze in een spiral formatie te vliegen om gebruik te kunnen maken van de thermiek: honderden, duizenden, honderdduizenden, miljoenen.... Het was gewoonweg magisch. Absoluut het mooiste wat ik tot nog toe op onze reizen gezien heb. Het was alsof de rood-paarse lucht doorsneden werd door zwarte slierten. En het bleef duren. Ongelooflijk! Dat alleen al maakt de trip naar hier de moeite waard. Gelukkig hebben we het op film kunnen vastleggen.
Nadien zijn we met onze hele groep dan nog gestopt bij een bron waar diegenen die wilden, konden nachtzwemmen. Met vijf mensen hebben we dit gedaan, de rest is terug gegaan naar het guesthouse. Man wat heerlijk, het water was kristalhelder (dat konden we zien met onze zaklampen), het was stromend water met watervalletjes en de temperatuur was zalig. En dan in het donker geeft het nog iets extra mooi. Toen we eruit kwamen stond onze gids doodleuk met een slang in zijn handen die hij naast het water gevonden had. Supermooi beest wel.
Nadat we de vleermuizens**** lekker hadden afgespoeld, zijn we dan maar gaan slapen om uitgerust te zijn voor onze tocht van morgen dinsdag de 26e.